بریارد
Briard

مشخصات بریارد:

• ویژگی های شخصیتی

  بریارد معمولا شجاع، وفادار و باهوش است. او با خانواده‌اش خوش‌اخلاق و محبت‌آمیز است و از شرکت در فعالیت‌های خانوادگی لذت می‌برد. با وجود اندازه بزرگش، اساساً یک سگ خانگی است. او به تنهایی در حیاط پشتی جای ندارد، بلکه باید در کنار شما باشد وقتی که چای می‌نوشید. یک نگهبان محافظ، بریارد می‌تواند با غریبه‌ها بد باشد. او همچنین می‌تواند لجباز و سرسخت باشد، اما با تشویق زیاد و تقویت مثبت، می‌توان او را به هر دو جنبه متقاعد کرد.

  خلق و خویش تحت تأثیر عواملی از جمله وراثت، آموزش و اجتماعی‌سازی قرار می‌گیرد. توله سگ‌هایی با خلق و خوی خوب کنجکاو و بازیگوش هستند و تمایل دارند به مردم نزدیک شوند و توسط آنها نگه داشته شوند. توله سگ میانه‌رو را انتخاب کنید، نه آنکه سگهای دیگر را می‌زند یا آنکه در گوشه‌ای پنهان می‌شود. همیشه حداقل یکی از والدین را ملاقات کنید - معمولاً مادر در دسترس است - تا اطمینان حاصل کنید که آنها دارای خلق و خوی خوبی هستند. ملاقات با خواهر و برادرها یا دیگر بستگان والدین نیز برای ارزیابی اینکه توله سگ شما چه خلق و خویی خواهد داشت مفید است.

  مانند هر سگ دیگری، بریارد می‌تواند اگر به درستی اجتماعی نشود، ترسو شود - به بسیاری از افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات در دوران جوانی معرفی نشود. اجتماعی‌سازی اولیه باید با افرادی خارج از خانه باشد. اجتماعی‌سازی کمک می‌کند تا توله سگ بریارد شما به یک سگ بالغ کامل تبدیل شود. شرکت در دوره های آموزشی از زمان تولگی شروعی عالی است. ارتباط با اطرافیان به طور منظم و بردن او به پارک‌های شلوغ، فروشگاه‌هایی که اجازه ورود سگ‌ها را می‌دهند و پیاده‌روی‌های آرام برای دیدار با همسایگان نیز به او کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کند.

• اطلاعات تغذیه

  مقدار توصیه‌شده روزانه: 3 تا 4 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در روز، تقسیم شده به دو وعده.

  میزان غذای سگ بالغ شما به اندازه، سن، ساختار، متابولیسم و سطح فعالیت او بستگی دارد. سگ‌ها نیز همانند انسانها، به یک اندازه غذا نیاز ندارند.  بدیهی است که یک سگ بسیار فعال نسبت به یک سگ تنبل، به غذای بیشتری نیاز دارد. کیفیت غذای سگ شما نیز تفاوت ایجاد می‌کند - هرچه غذای سگ بهتر باشد، بیشتر به تغذیه سگ شما کمک می‌کند.

  با اندازه‌گیری غذای او و تغذیه دو وعده در روز به جای دسترسی همیشگی، بریارد خود را در وضعیت خوبی نگه دارید. اگر مطمئن نیستید که او اضافه وزن دارد، او را با چشم و دست بررسی کنید. ابتدا به او نگاه کنید. باید بتوانید یک قوس در ناحیه کمر ببینید. سپس دستان خود را روی پشت او قرار دهید، شست‌ها در امتداد ستون فقرات و انگشتان به سمت پایین گسترده. باید بتوانید دنده‌های او را احساس کنید بدون اینکه فشار زیادی وارد کنید. اگر نمی‌توانید، به غذای کمتر و تمرین بیشتر نیاز دارد. 

• ابعاد و اندازه

  نرها 58 تا 68 سانتی متر ارتفاع دارند و ماده‌ها 55 تا 65 سانتی متر. بیشتر بریاردها بین 32 تا 41 کیلوگرم وزن دارند، اگرچه برخی نرها می‌توانند به 45 کیلوگرم برسند.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  بریارد یک سگ خانوادگی عالی است. او با کودکان خانواده خود محافظه‌کار است، و این حقیقت که وقتی والدین، کودک را تنبیه می‌کنند، از آنها دفاع می‌کند. مانند هر نژادی، شما همیشه باید به کودکان نحوه نزدیک شدن و لمس کردن سگ‌ها را آموزش دهید، و همیشه هرگونه تعامل بین سگ‌ها و کودکان کوچک را نظارت کنید تا از هرگونه گاز گرفتن یا کشیدن گوش یا دم جلوگیری کنید. به کودک خود بیاموزید که هرگز به هیچ سگی نزدیک نشود در حالی که او در حال خوردن یا خوابیدن است یا سعی کند غذای سگ را بگیرد. هیچ سگی، مهم نیست چقدر دوستانه، نباید هرگز بدون نظارت با یک کودک تنها بماند. اگر بریارد با دیگر سگ‌ها و حیوانات خانگی بزرگ شود و یاد بگیرد که آنها اعضای گله او هستند، با آنها به خوبی کنار می‌آید. با این حال، غرایز شکار او قوی است، بنابراین آموزش لازم است تا او یاد بگیرد که گربه خانواده را تعقیب نکند یا با سگ دیگر شما نزاع نکند. او را هنگامی که در فضای عمومی هستید، لیش کنید.

• تاریخچه

  بریارد منشا در فرانسه دارد و می‌تواند به قرن هشتم برگردد. او به عنوان "Chien Berger De Brie" شناخته می‌شد که به نظر می‌رسد از محل تولدش، منطقه بری، مشتق شده است (اگرچه بریارد در بسیاری از نقاط فرانسه یافت شده است).

  یک توضیح رمانتیک‌تر نیز وجود دارد - اینکه نام او تحریف شده از "Chien d’Aubry" است. یک افسانه قرن چهاردهم ادعا می‌کند که "Aubry de Montdidier"، یکی از اعضای دربار "King Charles V"، یک کلیسا را به یاد یک بریارد شجاع ساخت که جان پسرش را نجات داد.

  بدون توجه به منشا نام، بریارد را می‌توان به "Emperor Charlemagne" از طریق تصاویری که در اوایل فرش‌بافی‌ها نشان داده شده، متصل کرد. بریارد همچنین به "Napoleon" مرتبط بوده و نژاد رسمی ارتش فرانسه بوده است.

  گمان می‌رود که "Thomas Jefferson" اولین بریاردها را به ایالات متحده وارد کرده و "American Kennel Club" این نژاد را در سال 1928 به رسمیت شناخته است. به طرز شگفت‌انگیزی، بریارد تا اواخر دهه 1960 به بریتانیا معرفی نشده بود.

• رنگ موها و نظافت

  اگرچه به عنوان نژادی با ریزش کم تا بدون ریزش شناخته می‌شود، بریارد دارای یک پوشش بیرونی و زیرین است. پوشش بیرونی کمی موج‌دار با بافت خشن است، حدود 15 سانتی متر طول دارد، در حالی که پوشش زیرین نرم و لطیف است. شما آن را در انواع رنگ‌ها یا ترکیبی از رنگ‌ها می‌بینید، از جمله سیاه و سایه‌های خاکستری.

  آیا چندین ساعت در هفته وقت دارید که به نظافت بریارد خود اختصاص دهید؟ اگر نه، یک نژاد دیگر را در نظر بگیرید. پوشش فوق‌العاده او نیاز به مقدار زیادی برس زدن، شانه زدن و دقت برای نگه داشتن آن در وضعیت خوب، نیاز دارد. یک برس کامل هر روز توصیه می‌شود، به علاوه حمام به فاصله هر شش تا هشت هفته. مانند همه سگ‌های دارای پوشش پشمی، بریارد می‌تواند به راحتی کثیف شود، بنابراین شما با پنجه‌های گلی، برگ‌ها یا خارها به خانه می‌آیید، مدفوع روی پشت، یا یک ریش خیس و کثیف روبرو هستید. اگر نگه داشتن پوشش بریارد شما را بیش از حد خسته می‌کند، از آرایشگاه حیوانات کمک بگیرید. شما از برس زدن‌های منظم بین نظافت‌ها خلاص نمی‌شوید، اما حمام کردن و خشک کردن پوشش در یک سالن با وان‌های بلند و خشک‌کن‌های با سرعت بالا بسیار آسان‌تر است. به خصوص زمانی که شما به کسی پول می‌دهید تا این کار را انجام دهد!

  دندان‌های بریارد خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید تا از تجمع جرم و باکتری‌هایی که در داخل آن پنهان هستند جلوگیری کنید. اگر می‌خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزانه حتی بهتر است. اگر ناخن های سگ شما به طور طبیعی ساییده نمی‌شود ناخن‌ها را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید تا از پاره شدن دردناک و مشکلات دیگر جلوگیری شود. اگر می‌توانید صدای کلیک آنها را روی زمین بشنوید، آنها خیلی بلند هستند. ناخن‌های سگ رگ‌های خونی دارند، و اگر خیلی کوتاه کنید می‌توانید باعث خونریزی شوید - و سگ شما ممکن است بار بعدی که می‌بیند ناخن‌گیر بیرون می‌آید، همکاری نکند. بنابراین، اگر در کوتاه کردن ناخن‌های سگ تجربه ندارید، از یک دامپزشک یا آرایشگر حیوانات راهنمایی بگیرید.

  گوش‌های او باید هفتگی برای قرمزی یا بوی بد که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد، بررسی شود. هنگامی که گوش‌های سگ خود را بررسی می‌کنید، آنها را با یک توپ پنبه‌ای مرطوب شده با یک پاک‌کننده گوش ملایم و با تعادل pH، تمیز کنید تا از عفونت‌ها جلوگیری کنید. چیزی را به داخل کانال گوش وارد نکنید؛ فقط گوش بیرونی را تمیز کنید. شروع به عادت دادن بریارد خود به برس زدن و معاینه کردن از زمانی که توله سگ است کنید. به طور منظم پاهای او را لمس کنید - سگ‌ها در مورد پاهایشان حساس هستند - و داخل دهانش را نگاه کنید. نظافت را یک تجربه مثبت همراه با پاداش کنید، و زمینه را برای معاینه‌های آسان دامپزشکی و دیگر دست زدن‌ها وقتی که او بالغ است، فراهم کنید. هنگام نظافت، برای زخم‌ها، بثورات یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب در پوست، در بینی، دهان و چشم‌ها و روی پاها بررسی کنید. چشم‌ها باید روشن باشند، بدون قرمزی یا ترشحات. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می‌کند تا مشکلات بهداشتی احتمالی را زودتر شناسایی کنید.

• سلامتی

  بریاردها به طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، مستعد برخی از شرایط بهداشتی هستند. همه بریاردها به این بیماری‌ها دچار نمی‌شوند، اما مهم است که از آنها آگاه باشید اگر قصد دارید این نژاد را در نظر بگیرید. اگر یک توله سگ می‌خرید، یک پرورش‌دهنده خوب پیدا کنید که تاییدیه‌های سلامتی والدین توله سگ شما را نشان دهد. تاییدیه‌های سلامتی ثابت می‌کنند که سگ از نظر یک شرایط خاص مورد آزمایش قرار گرفته و مشکلی نداشته است. 

  دیسپلازی مفصل ران: این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به طور مناسب در مفصل ران نمی‌نشیند. برخی سگ‌ها درد و لنگی در یکی یا هر دو پاهای عقب نشان می‌دهند، اما برخی دیگر نشانه‌های ظاهری ناراحتی را نشان نمی‌دهند. (اسکن اشعه ایکس مطمئن‌ترین راه برای تشخیص این مشکل است.) در هر صورت، آرتروز می‌تواند با افزایش سن سگ ایجاد شود. سگ‌هایی با دیسپلازی مفصل ران نباید پرورش داده شوند - بنابراین اگر یک توله سگ می‌خرید، از پرورش‌دهنده بخواهید که اثبات کند والدین برای دیسپلازی مفصل ران آزمایش شده‌اند و مشکلی ندارند.

  دیسپلازی آرنج: مشابه دیسپلازی مفصل ران، این نیز یک بیماری تخریبی است. اعتقاد بر این است که ناشی از رشد و توسعه غیرطبیعی است که منجر به تشکیل یک مفصل ضعیف و تغییر شکل یافته می‌شود. این بیماری در شدت‌های مختلف وجود دارد: سگ می‌تواند تنها آرتروز توسعه دهد یا ممکن است لنگ شود. درمان شامل جراحی، مدیریت وزن، مدیریت دارویی و داروهای ضد التهاب است.

  نابینایی ثابت مادرزادی (CSNB): CSNB سگ‌ها را به درجات مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. ممکن است به اندازه مشکل در حرکت در نور ضعیف تا نابینایی کامل در نور کم باشد؛ همچنین ممکن است به معنای نابینایی کامل در هر نوری باشد. تحقیقات برای آزمایش ژنتیکی در حال انجام است.

  کم‌کاری تیروئید: این یک اختلال در غده تیروئید است. اعتقاد بر این است که مسئول شرایطی مانند صرع، آلوپسی (ریزش مو)، چاقی، تنبلی، پررنگ شدن پوست، پیودرم و دیگر مشکلات پوستی است. با دارو و رژیم غذایی درمان می‌شود.

  آترفی شبکیه پیشرونده (PRA): این یک خانواده از بیماری‌های چشمی است که شامل تخریب تدریجی شبکیه می‌شود. در اوایل بیماری، سگ‌های مبتلا شب‌کور می‌شوند؛ آنها دید خود را در روز با پیشرفت بیماری از دست می‌دهند. بسیاری از سگ‌های مبتلا به دید محدود یا از دست رفته به خوبی سازگار می‌شوند، به شرطی که محیط اطراف آنها ثابت بماند.

  بیماری "von Willebrand": این یک اختلال خونی است که فرآیند لخته شدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یک سگ مبتلا به علائمی مانند خونریزی از بینی، لثه‌های خونریزی‌کننده، خونریزی طولانی مدت از جراحی، خونریزی طولانی مدت در دوران حرارت یا پس از زایمان و گاهی اوقات خون در مدفوع خواهد داشت. این اختلال معمولاً بین سه تا پنج سالگی تشخیص داده می‌شود و قابل درمان نیست. با این حال، می‌تواند با درمان‌هایی که شامل سوزاندن یا بخیه زدن زخم‌ها، انتقال خون قبل از جراحی و اجتناب از داروهای خاص است، مدیریت شود.

  سرطان: علائم سرطان در سگ‌ها شامل تورم غیرطبیعی از یک زخم یا برآمدگی، زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند، خونریزی از هر دهانه بدن و مشکل در تنفس یا دفع است. درمان‌های سرطان شامل شیمی‌درمانی، جراحی و داروها است.

  پیچش معده: همچنین به عنوان نفخ شناخته می‌شود، این یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که می‌تواند سگ‌های بزرگ و عمیق‌سینه مانند بریارد را تحت تأثیر قرار دهد. این به ویژه درست است اگر آنها یک وعده غذایی بزرگ در روز بخورند، به سرعت بخورند، پس از خوردن مقدار زیادی آب بنوشند و پس از خوردن به شدت ورزش کنند. نفخ در میان سگ‌های مسن رایج‌تر است. GDV زمانی رخ می‌دهد که معده با گاز یا هوا متسع شده و سپس پیچ خورده (torsion). سگ قادر به بله کردن یا استفراغ کردن برای رهایی از هوای اضافی در معده نیست و بازگشت طبیعی خون به قلب مختل می‌شود. فشار خون کاهش می‌یابد و سگ به شوک می‌رود. بدون توجه فوری پزشکی، سگ می‌تواند بمیرد. اگر سگ شما شکم متسع دارد و به شدت بزاق ترشح می‌کند و بدون استفراغ رطوبت می‌کند، به نفخ مشکوک شوید. او ممکن است بی‌قرار، افسرده، تنبل و ضعیف باشد و ضربان قلب سریع داشته باشد. مهم است که در صورت مشاهده این علائم، سگ خود را بلافاصله به دامپزشک ببرید

• مراقبت

  بریارد می‌تواند به زندگی در شهر یا روستا عادت کند. او نژادی نسبتاً آرام در داخل خانه است، اما به 30 تا 60 دقیقه ورزش روزانه نیاز دارد. بدون فعالیت کافی، بریارد می‌تواند خسته شود و منجر به رفتارهای آزاردهنده یا مخرب مانند پارس کردن، کندن، تعقیب و جویدن شود. ورزش‌های سگ، خروجی خوبی برای انرژی او هستند و توانایی طبیعی گله‌بانی او را تقویت می‌کنند.

  توله سگ بریارد باید یاد بگیرد که رهبر گروه کیست در غیر این صورت سعی می‌کند این موقعیت را بگیرد؛ بنابراین آموزش باید بلافاصله پس از ورود توله سگ بریارد به خانه آغاز شود. این به معنای دانستن دستورات پیشرفته در نه هفته نیست، بلکه باید یاد بگیرد که به شیوه‌های مناسب و قوانین خانه از همان ابتدا. آموزش در قفس می‌تواند یک کمک مهم باشد - این به آموزش خانه و ایمن نگه داشتن توله سگ هنگامی که شما دور هستید کمک می‌کند - اما به یاد داشته باشید که او باید با خانواده باشد (نه در قفسش) وقتی که شما در خانه هستید.

  زیرا بریارد به طور طبیعی به افراد خارج از "گله" خود مشکوک است، مهم است که توله سگ بریارد خود را به دوستانه بودن با غریبه‌ها تشویق کنید. اگر یک بریارد به درستی اجتماعی و آموزش داده نشود، می‌تواند منجر به تهاجم به افراد یا حیواناتی شود که او آنها را تهدید می‌بیند.

خصوصیات بریارد: