کاردیگان ولش کورگی
Cardigan Welsh Corgi

مشخصات کاردیگان ولش کورگی:

• ویژگی های شخصیتی

  این سگ‌ها بسیار فعال، باهوش و هوشیار هستند. مانند اکثر سگ‌های گله، سگ‌های کورگی کاردیگان به مقدار زیادی تحریک جسمی و ذهنی، همچنین همراهی مکرر نیاز دارند. به دلیل قرن‌ها تکامل به عنوان سگ‌های گله، آموزش آن‌ها را به حیواناتی محتاط با غریبه‌ها و تهاجمی با دیگر سگ‌ها تبدیل کرده است. اجتماعی شدن زودهنگام برای این نژاد بسیار مهم است. این اجتماعی شدن باید از سنین پایین شروع شود تا از داشتن سگی تهاجمی یا غیراجتماعی جلوگیری شود. این اجتماعی شدن همچنین در روابط آن‌ها با سایر سگ‌ها بسیار کمک خواهد کرد. با این حال، این نژاد به ندرت با همنوع خود اجتماعی خواهد شد.

  علاوه بر تمایل آن‌ها به تهاجم با سایر سگ‌ها و احتیاط با مردم، سگ‌های کورگی ولزی کاردیگان ممکن است مشکلات رفتاری دیگری نیز نشان دهند. غرایز قوی گله‌داری آن‌ها می‌تواند منجر به تبدیل شدنشان به سگ‌های پرصدا شود. همچنین ممکن است گاهی اوقات حتی پاها را گاز بگیرند در تلاشی برای "گله‌داری" افراد. این رفتارها می‌توانند جلوگیری و هدایت شوند به شرطی که این سگ‌ها فرصت کافی برای تمرین‌های جسمی و ذهنی داشته باشند.

• اطلاعات تغذیه

  ولش کرگی باید با غذای سگ با کیفیت بالا، خواه بصورت تجاری و یا با نظارت و تأیید دامپزشک در منزل تهیه شده باشد، تغذیه شود. هر رژیم غذایی باید متناسب با سن سگ (توله سگ، بزرگسال یا مسن) باشد. برخی از سگ ها مستعد اضافه وزن هستند، بنابراین میزان کالری و وزن سگ خود را تحت نظر داشته باشید. استفاده از خوراکی های تشویقی می تواند کمک مهمی در آموزش باشد، اما استفاده از مقدار زیادی از آنها می تواند باعث چاقی شود.مقدار توصیه شده در روز : ۳/۴ تا ۱.۵ پیمانه غذای خشک با کیفیت که به دو وعده غذایی قابل تقسیم است. احتیاج های خوراکی آنها شبیه به هم نمی باشد و همچنین کیفیت خوراکی های آنها باهم فرق دارد. مناسب تر می باشد که از خوراکی های با کیفیت تر و انرژی زا تر برای سگ های خود استفاده کنید به جای آن که روزانه به تعداد زیاد ظرف خوراکی او را پر نمایید. ولش کرگی علاقه ی زیادی به خوردن خوراکی دارد و در صورتی که وقت پیدا کند شروع به خوردن بیش از حد خواهد کرد. باید سگ خود را از طریق مراقبت های غذایی و اندازه گرفتن خوراک آنها و تغذیه دادن به آنها دو بار در روز در حالت جسمانی خوب و ایده آلی قرار داد. در صورتی که اطمینان ندارید وزن سگ شما بالا است بهتر است آن را به وسیله ی چشم و دست خود مورد آزمایش قرار دهید. ابتدا به او نگاه کنید، باید بتوانید کمر آن را مشاهده کنید. در ادامه دستان خود را روی پشت سگ و انگشت شستتان را در امتداد ستون فقرات بگذارید انگشتان خود را به سمت پایین بیاورید این کار را بدون فشار با لمس کردن دنده ها انجام دهید. در صورتی که نتوانستید این کارها را انجام دهید سگ شما احتیاج به پایین آوردن حجم وعده ی غذایی و بالا بردن تحرکش دارد در مورد اینکه کدامیک از غذاهای انسانی برای سگ ها بی خطر هستند و کدامیک مضر هستند، بیشتر بیاموزید. اگر در مورد وزن یا رژیم غذایی سگتان نگرانی دارید با دامپزشک خود مشورت کنید. آب تمیز و تازه باید همیشه در دسترس سگتان قرار داشته باشد.

• ابعاد و اندازه

  قد ولش کرگی بین 25 تا 30 سانتی‌متر می باشد. سگ‌های نر این نژاد به‌طور کلی بین 13 تا 17 کیلوگرم وزن دارند و ماده‌ها معمولا کمی سبک‌ترند و بین 11 تا 15 کیلوگرم هستند.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  ولش کرگی سگی درخشان و حساس است که از بازی با خانواده انسانی خود لذت می برد و به آموزش، پاسخ خوبی می دهد. از آنجا که دامداران آنها را برای جابجایی گله ها پرورش داده اند، ولش ها، نترس و مستقل هستند. آنها دیده بانهایی هوشیار و با حواس هستند. خانواده هایی که می توانند نیازهای کرگی های خود را برای فعالیت و همراهی برآورده کنند، هرگز حیوان خانگی دوست داشتنی و وفادارتری از آن نخواهند داشت. ولش کرگی تمایل بسیار زیادی به بچه ها داشته، ولی به دلیل طبع گله داری این سگ امکان دارد بعضی وقت ها به پاها و پاشنه ها بچه ها صدمه وارد کنند. این نوع نژاد هیجان زیادی به آموزش داشته و امکان دارد با تعلیم دیدن در سن های پایین این گونه خلق و خوها را کنار بگذارد. به همین دلیل باید فرزندانتان راجع به رفتارشان با سگ ها و طریقه ی دست زدن و لمس کردن آنها تعلیم ببینند؛ بهتر است دائما نظاره گر برخورد فرزندان و سگتان باشید که از هر نوع صدمه ای از طرف هر دوی آنها ممانعت نمایید. اینکه چقدر سگ و کودکتان با هم رابطه ی خوبی دارند مهم نمی باشد، نباید فرزند و سگتان تنها بمانند. عموما آنها با بقیه ی حیوانات خانگی رفتار مناسبی دارند، به شرط آنکه در سن های کم تر و بسیار مناسب طریقه ی اجتماعی شدن را آموزش دیده باشند. ولش کرگی ها بچه‌ها را بسیار دوست دارند، ولی غریزۀ گله‌داری‌شان ممکن است آن‌ها را تحریک کند تا پاها و زانوهای بچه‌ها را گاز بگیرند. نگران نباشید، آن‌ها می‌توانند خیلی زود یاد بگیرند که این رفتار مجاز نیست. باید به بچه‌ها آموزش دهید که چطور با سگ رفتار کنند، چطور او را نوازش کنند. همیشه باید رابط سگ‌ها و بچه‌ها نظارت کنید تا بچه‌ها گوش یا دم سگ را نکشند یا او را گاز نگیرند. به بچه‌ها بیاموزید که هنگام غذا خوردن یا خوابیدن سگ به او نزدیک نشوند یا سعی نکنند که غذای او را بگیرند. هیچ سگی را، هر چه قدر تربیت‌شده و مهربان باشد، با بچه‌ها تنها نگذارید. ولش کرگی ها، معمولا رفتار دوستانه‌ای با دیگر حیوانات خانگی دارند. از طرف دیگر از داشتن یک یا چند سگ دیگر، در خانواده، که همبازی او باشند، لذت می‌برد، مخصوصا اگر یک کرگی دیگر باشد.

• تاریخچه

  این یکی از قدیمی‌ترین نژادهای سگ در بریتانیا است، تا حدی که منشأ آن ناشناخته است. با این حال، بسیاری معتقدند که این نژاد در شهرستان کاردیگان در ولز توسعه یافته است، از این رو به این نام است.

  این سگ‌ها ابتدا به عنوان نگهبانان املاک و گله‌ها استفاده می‌شدند. اما، هنگامی که چوپانان ولزی از توانایی این نژاد در گله‌داری مطلع شدند، شروع به استفاده از آن‌ها به عنوان سگ‌های گله کردند. به تدریج محبوبیت سگ کورگی ولزی کاردیگان کاهش یافت تا جایی که این نژاد تقریباً منقرض شد. خوشبختانه، برخی از این نژاد زنده ماندند و فرزندان کافی تولید کردند تا از انقراض جلوگیری کنند.

  تا سال 1934 سگ‌های کورگی ولزی کاردیگان و کورگی ولزی پمبروک به عنوان یک نژاد واحد در نظر گرفته می‌شدند، اما در این سال تصمیم گرفته شد که به دو نژاد مختلف تقسیم شوند. متأسفانه، کورگی کاردیگان هرگز محبوبیت قبلی خود را به طور کامل بازیابی نکرد.

• رنگ موها و نظافت

  کرگی ها دارای دو لایه می باشند، لایه ی زیرین بسیار زمخت بوده و لایه ی بیرونی بلندتر می باشد. این سگ ها دائما مشکل ریزش مو دارند و دوبار در سال این مشکل بیشتر و شدیدتر می باشد. دارای طیف رنگی متنوعی هستند می توان آنها را در رنگ های قرمز، سموری، سیاه، سه رنگه یا حنایی با لکه های سفید مشاهده کنید. میزان طول موهای روی بدن آنها با هم فرق دارد. بعضی از این سگ ها نوعی پوشش کرکی دارند که بلند است که این پوشش شبیه پر بوده و گوش ها، سینه و پاهای آنها را می پوشاند. تعداد زیادی از کرگی ها روی پشت خود دارای چیزی به اسم زین پری می باشند. این علامت به وسیله ی عوض شدن جهت مو به وجود می آید. کرگی‌های همیشه خندان در فصل بهار و پاییز ریزش مو دارند. کرگی سگ مناسبی برای نگهداری در آپارتمان است ولی حتماً هر روز باید به پیاده‌روی برود تا انرژی‌های اضافه‌اش تخلیه شوند. کرگی پاهای کوتاه و بدن نسبتاً چاقی دارد، به همین خاطر باید مراقبش بود که از جاهای بلند پایین نپرد وگرنه ممکن است به خودش آسیب بزند. در فصل‌های بهار و پاییز باید هر روز موهای کرگی را برس بکشید تا ریزش مو اذیتتان نکند. ولش کرگی ها به سادگی تمیز خواهند شد، ولی به دلیل ریزش موی آنها به ویژه در فصل های ریزش که میزان آن بسیار است امکان دارد مشکل ساز باشد. در زمان ریزش مو برس زدن روزانه توصیه می شود. اگر نیاز بود او را حمام دهید، ولی حمام دادن آنها به طور منظم به کنترل کردن ریزش مو کمک شایانی می کند. باید 2 تا 3 بار در هفته دندان های آنها را مسواک زد تا بتوان از جمع شدن باکتری درون دهان ممانعت کرد. برای اینکه از مریضی های لثه و بوی بد دهان جلوگیری شود باید روزانه از مسواک استفاده نمود. در صورتی که صدای ناخن آنها را زمانی که به زمین می کشد می شنوید این یعنی ناخن ها بیش از حد بلند است. باید ناخن آنها یک یا دو بار در ماه کوتاه شود. به دلیل اینکه ناخن های پای سگ به رگ های خونی وصل شده است در صورتی که بیش از حد ناخن آن را کوتاه نمایید امکان دارد خون بیاید و برای بار بعد زمانی که سگ ناخن گیر را ببیند اجازه ی کوتاه کردن ناخن را به شما ندهد. در صورتی که تجربه ای در مورد این کار ندارید بهتر است از دامپزشک یا آرایشگر کمک گرفت. باید گوش آن را هفته ای یک بار از لحاظ قرمزی یا بوی بد که از علائم عفونت می باشد بازرسی نمود. بهتر است گوش های آن را با یک پنبه مرطوب ملایم با PH متعادل پاک کنید. نباید شی را درون کانال گوش وارد کنید؛ باید تنها گوش خارجی را پاک کرد. سگها روی پاهای خود حساسیت دارند، باید پنجه های آنها را مورد بررسی قرار داد. درون دهان آنها را بازرسی نمایید. به همان صورت که در حال نظافت آن هستید باید بدن از لحاظ زخم، خارش، علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب برروی پوست بازرسی شود. گوش، بینی، دهان وچشم را مورد بررسی قرار دهید، چشم آنها باید روشن باشد و هیچگونه قرمزی یا ترشحی در آن وجود دیده نشود.

• سلامتی

  ولش کرگی ها معمولا سگی سالم می باشند؛ ولی مانند همه ی نژاد ها این سگ ها هم ممکن است مریض شوند. امکان دارد تمامی کرگی ها مبتلا به تمام این مریضی ها نشوند ولی در صورتی که از این سگ ها نگهداری می نمایید باید نسبت به آنها آگاه باشید. در صورتی که یک توله ی سگ خریداری کردید تعلیم دهنده ای را بیابید که مدرکی برای ثابت شدن اینکه والدین این توله هیچ بیماری نداشته اند را در اختیار شما قرار دهد. این مدرک اثبات می نماید که آزمایش های مربوط به یک مریضی ویژه روی آن سگ انجام گردیده.

  بیماری دیسک بین ‌مهره‌ای (Intervertebral Disk Disease): کرگی ها پشت کشیده‌ای دارند. به همین سبب احتمال بیرون زدن دیسک‌های ستون فقراتشان زیاد است. نشانه‌های این بیماری می‌توان به نداشتن تعادل، دشواری در بالا رفتن یا پایین آمدن از پله‌ها یا مبلمان و تخت، دشواری حرکت در دست یا پا، ناتوانی و فلجی.

  آتروفی پیشروندۀ شبکیه (progressive retinal atrophy): یک بیماری چشمی است که در آن شبکیه، به مرور زمان، از بین می‌رود. اول موجب مشکلات بینایی در شب می‌شود و با پیشرفت بیماری کم‌کم دید در روز را هم از دست می‌دهند. بسیاری از سگ‌ها، تا وقتی که محیط اطرافشان تغییر نکند، به خوبی با کم‌بینایی یا نابینایی خود کنار می‌آیند.

  دیسپلازی ران: نوعی مریضی ارثی می باشد که در این بیماری استخوان ران بصورت متناسب به مفصل ران جوش نخورده است. تعدادی از سگ ها امکان دارد گرفتار درد یا لنگیدن در یک یا هر دو پای عقب خود گردند، ولی بعضی، علامت های دیگر این درد را نمایان نمی کنند. (غربالگری اشعه ایکس طریقه ی ویژه برای پی بردن به این مریضی می باشد) به هر حال، ورم کردن در ناحیه ی مفصل امکان دارد با بالا رفتن سن سگ افزایش یابد. در صورتی که شما قصد خرید توله سگی را دارید، از شخصی که از این سگ ها نگهداری کرده درخواست کنید که آزمایش های مرتبط را برای اینکه ثابت کند والدین این سگ فاقد این بیماری بودن را انجام دهد.

  آب مروارید: کدر شدن عدسی چشم می باشد که موجب کوری خواهد شد. سگی که این بیماری را دارد ظاهر چشمانش حالت ابری دارد. این نوعی مریضی می باشد که با فزایش سن اتفاق می افتد که به وسیله ی عمل جراحی قابل درمان است.

  سستی و ضعف پوستی: با نام سندرم اهلرز – دانلوس، درماتوسپارکسیس، یا دیسپلازی کلاژن غالب میتوان آن را شناخت. این مریضی سبب ناقص شدن بافت همبند در پوست می شود و همچنین موجب نازکی، ضعف و چسبناکی پوست خواهد شد و روی رگهای خونی اثر می گذارد، که موجب کبودی و ایجاد تاولهای خونی خواهد شد.

  سیستینوری: زمانی این مریضی اتفاق می افتد که حجم زیادی از پروتئینی به اسم سیستین به وسیله ی ادرار خارج خواهد شد، که امکان دارد موجب به وجود آمدن سنگ گردد. این عارضه عموما در نرها رخ می دهد.

  دژنراتیو ملیوپاتی (DM): نابودی بافت های عصبی می باشد که در ناحیه ی کمر کار آن محافظت از نخاع می باشد. این مریضی موجب لنگیدن پای عقبی سگ، سستی و در نهایت فلج شدن سگ خواهد شد. این مریضی را بیشتر اوقات با دیسک کمر اشتباه می گیرند.

  صرع: نوعی مریضی مورثی می باشد که بیشتر اوقات اما نه همیشه امکان دارد ارثی باشد. امکان دارد موجب تشنج خفیف یا شدید گردد و با رفتارهای غیر طبیعی (مثل دویدن دیوانه وار یا حالت دنبال کردن یا پنهان شدن)، و یا حتی سقوط و افتادن، سفت و سخت شدن اندام، از دست دادن هوشیاری و تشنج ترسناک همراه است، ولی پیش آگهی طولانی مدت برای سگی که مبتلا به صرع ایدیوپاتیک است مناسب می باشد. حائز اهمیت است که برای فهمیدن و مداوا کردن این بیماری به دامپزشک مراجعه کرد. (به ویژه که امکان دارد دلیل تشنج چیز دیگری باشد).

  گشاد شدن مجرای شریانی با افزایش فشار شریان ریوی (PDA): این مریضی نوعی مشکل در سیستم عروقی می باشد که امکان چرخیدن خون در ریه ها را نمیدهد و این یک نارسایی مادرزادی می باشد. این مریضی را در توله سگ ها عموما در حین معاینه تشخیص می دهند. فشار خون ریوی فشار خون بالای ریه ها می باشد که قسمتی کمیاب از این مریضی خواهد بود. این بیماری با جراحی قابل درمان است.

  دیسپلازی شبکیه: در این بیماری شبکیه ی چشم به طور غیر معمولی بزرگ می شود. بعضی وقت ها امکان دارد شبکیه جدا شود و موجب کوری گردد.

  بیماری ون ویلبراند: امکان دارد این مریضی هم در سگ ها و هم در آدم ها اتفاق بی افتد. این بیماری باعث به وجود آمدن لخته در خون خواهد شد. سگ هایی که این مریضی را گرفته اند دارای علائمی مثل، خون ریزی در ناحیه ی بینی و لثه و همچنین خون ریزی های مدت داره بعد از عمل های جراحی و زایمان می باشند. بعضی وقت ها در مدفوع آنها خون قابل روئیت است. این مریضی را معمولا در سگ هایی که سن ها بین 3 تا 5 سال است تشخیص می دهند و نمی توان آن را درمان کرد. با وجود این می شود ناحیه ای که آسیب دیده را با سوزاندن یا بخیه زدن و یا تزرق فاکتور ون ویلبراند داخل خون پیش از عمل جراحی یا حذف بعضی از داروها مهار نمود.

• مراقبت

  مراقبت از پوشش این نژاد ساده است و معمولاً برس زدن دو بار در هفته کافی است. توصیه نمی‌شود این سگ‌ها را خیلی زیاد حمام کنید زیرا ممکن است پوشش آن‌ها آسیب ببیند، بنابراین فقط زمانی که واقعاً ضروری است باید این کار انجام شود.

  تمرین و تحریک ذهنی برای همزیستی خوب با این سگ‌ها اساسی است. سگ‌های کورگی ولزی کاردیگان حیوانات فعالی هستند و به دو بار پیاده‌روی متوسط روزانه، علاوه بر زمان بازی، نیاز دارند. اسباب‌بازی‌های تعاملی برای سگ‌ها، که با به چالش کشیدن ذهنی این حیوانات از بیکاری جلوگیری می‌کنند، برای این سگ توصیه می‌شوند.

  آموزش، تمرین و ورزش‌های سگ می‌تواند به تخلیه کردن انرژی این نژاد کمک کند. با این حال، ورزش‌های چابکی برای این سگ‌ها توصیه نمی‌شود زیرا می‌تواند به پشت آن‌ها آسیب برساند.

  کورگی ولزی کاردیگان همچنین به همراهی زیادی نیاز دارند و بهتر است داخل خانه زندگی کنند. هنگامی که آن‌ها به اندازه کافی تمرین و آموزش صحیح سگ دریافت کنند، می‌توانند به خوبی در آپارتمان زندگی کنند.

• نکات ویژه

  ولش کرگی ها نژاد شلوغی می باشند که بسیار پارس کرده و سر و صدا ایجاد می نمایند. با اینکه سگ های با استعداد و زیرکی هستند، امکان دارد خیلی لجوج و گستاخ بوده که این مورد برای اهلی شدن آنها یک دردسر می باشد، بهتر است برای آنها از بسته های آموزشی استفاده کرد. طبع گله داری بالای سگ ولش کرگی امکان دارد در زمانی که توله بوده در حالی که مشغول بازی کردن بوده موجب درد در ناحیه ی پاشنه گردد. کرگی ها علاقه مند به خوردن غذای زیاد می باشند، به همین خاطر باید بر خورد و خوراک آنها بسیار توجه و رسیدگی کرد. با این وجود که جثه ی کوچکی دارند، ولی دارای انرژی زیادی می باشند و برای سلامتی خود نیازمند جنب و جوش و تحرک می باشند. اگر می خواهید یک توله سگ سالم داشته باشید، نباید از فروشگاه ها و تعلیم دهندگان غیر معتبر که حیوانات خانگی را می فروشند خریداری کرد. در جست و جوی تعلیم دهندگانی باشید که همه ی آزمایش های مرتبط با سگ ها را در مورد مریضی های ژنتیکی انجام داده اند.

خصوصیات کاردیگان ولش کورگی: