پودل مینیاتوری
Miniature Poodle

مشخصات پودل مینیاتوری:

• ویژگی های شخصیتی

  به طور خلاصه ویژگی‌های شخصیتی پودل در این چهار کلمه توصیف می شود: باهوش، دوست داشتنی، وفادار و البته کمی مرموز! پودل در بین طرفدارانش به سگی باوقار معروف است. این وقار تقریبا در اکثر حرکات و رفتارهای پودل به خوبی قابل مشاهده است. نژاد پودل علاوه بر ظاهر موقری که دارد، کمی لوس و از زیر کار در رو است و عاشق بازی کردن و به بطالت گذراندن زمان خود است. این سگ، پایه ثابت هر نوع بازی در هر زمان است. پودل ها انسان‌ها را دوست دارند و از اینکه رضایت آن‌ها را جلب کنند، لذت می‌برند. کافی است این ویژگی را در کنار هوش سرشار این نژاد قرار دهید و خواهید دید که پودل یکی از تعلیم ‌پذیرترین نژادهای سگ است. یک سگ پودل خوب که رفتارهای مناسب را به خوبی آموزش دیده باشد، خلق و خوی آرامی خواهد داشت، بخصوص اگر برنامه منظم و مرتبی برای ورزش دادنش داشته باشید تا انرژی‌های خود را از این طریق تخلیه کند. برخی از صاحبان و پرورش‌دهندگان پودل تصور می‌کنند که پودل های عروسکی و مینیاتوری حساس‌تر و عصبی‌تر از نوع استاندارد آن هستند، اما خیلی‌ها با این نظریه مخالف هستند. سگ پودل از خانه و خانواده خود به خوبی مراقبت می‌کند و اگر غریبه‌ها به سمت خانه شما حرکت کنند، او انقدر پارس می کندتا شما را با خبر می‌کند. اگرچه پودل همراه خوبی برای خانواده محسوب می‌شود، اما کمی زمان می‌برد تا با افراد جدید دوست شود. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های پودل‌ها، هوش سرشاری است که دارند و حتی گفته می شود که پودل ها هوشی نزدیک به انسان دارند! این میزان از هوش حیرت‌انگیز است و شما را مات و مبهوت خواهد ساخت. البته، هوش زیاد این سگ، کار شما را کمی سخت می‌کند چون حافظه سگ‌های پودل هم بسیار قوی است و آن‌ها خیلی سریع یاد می‌گیرند و می‌توانند خوب را از بد تشخیص بدهند.

• اطلاعات تغذیه

  سگ پودل استاندارد روزانه 1.5 تا 3 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا نیاز دارد. پودل مینیاتوری هم به سه چهارم تا 1 فنجان و پودل عروسکی هم به یک چهارم تا نصف فنجان غذا در روز نیاز دارند. بهتر است غذای سگ خود را در 2 وعده در اختیارش قرار دهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز و میزان فعالیت آن بستگی دارد. سگ‌ها مانند انسان‌ها به یک مقدار غذای مشخصی نیاز ندارند. در واقع، سگی مانند پودل با سطح انرژی نسبتا بالا، در مقایسه با یک سگ تنبل به غذای بیشتری نیاز دارد. همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ پودل خود خریداری می‌کنید هم مهم است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید. مانند هر نژاد دیگری، سگ پودل هم در صورت عدم نظارت کافی، دچار اضافه وزن خواهد شد که در نتیجه آن، مشکلات جدی برای مفاصل او ایجاد می‌شود و بیماری‌های دیگری هم می‌توانند سگ شما را تهدید کنند. بنابر این سعی کنید تشویقی‌ها را محدود کنید، او را فعال نگه دارید و به اندازه نیازش غذا در ظرف غذایش بگذارید. اگرچه برخی از صاحبان پودل های مینیاتوری و عروسکی از میز خود به آن ها غذا می‌دهند، اما بهتر است در برابر آن چشم‌های معصوم مقاومت کنید و سگ خود را به انجام این کار نادرست عادت ندهید. به خاطر داشته باشید که استفاده از غذای مخصوص، برای سگ شما مفیدتر و مناسب‌تر از غذای خودتان خواهد بود. شما می‌توانید با استفاده از یک روش بسیار ساده متوجه شوید که آیا پودل شما دچار اضافه وزن شده است یا خیر. تنها کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، شست خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید. پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ پودل شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، پودل شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.

• ابعاد و اندازه

  به طور کلی سگ های نژاد پودل دارای 3 اندازه هستند: پودل عروسکی، پودل مینیاتوری و پودل استاندارد. البته نژاد همه آن‌ها یکی است و تنها تفاوت‌شان در اندازه و وزن‌شان است. پودل عروسکی حدود 25 سانتی متر قد دارد و وزنش از 2 و نیم تا 4 کیلوگرم متغیر است. پودل مینیاتوری هم 28 تا 38 سانتی متر قد و 6 تا 8 کیلوگرم وزن دارد. سگ پودل استاندارد هم معمولا بالای 38 سانتی متر بوده و وزن پودل نر استاندارد از 20 تا 31 کیلوگرم متغیر است. پودل استاندارد ماده هم 20 تا 27 کیلوگرم وزن دارد.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  سگ های پودل یکی از بهترین همراهان و دوستان کودکان شما خواهند بود. البته بهتر است به کودک خود هم تذکر بدهید که مراقب سگ باشد، بخصوص اگر سگ شما، یک پودل عروسکی کوچک است. زیرا این سگ‌ها بدلیل اندازه کوچک و بدن ضعیف، آسیب‌پذیری بالایی دارند. اما بطور کلی، وقتی سگ‌ها کنار کودکان هستند، باید تحت نظر بزرگترها باشند. به کودکان خود آموزش بدهید که چگونه سگ ها را لمس کنند و همیشه تعاملات بین پودل و فرزند خود را تحت نظر داشته باشید تا از گاز گرفتگی یا کشیدن گوش و دم جلوگیری کنید. به کودک خود بیاموزید که وقتی سگ شما در حال غذا خوردن است، هیچ‌گاه نزدیکش نشود و غذایش را نگیرد و به هیچ وجه، هیچ سگی را با کودک خود تنها نگذارید حتی اگر سگ شما، پودل عروسکی کوچک، مهربان و کاملا بی‌آزار باشد. سگ های پودلی که از تولگی در کنار سایر حیوانات خانگی بزرگ شوند یا درطول رشدشان با سایر سگ‌ها درتعامل باشند، در بزرگ‌سالی هم از بودن در کنارشان لذت خواهند برد. اما اگر سگ پودل شما تنها حیوان خانگی شما است و قصد دارید حیوان جدیدی را به خانه خود بیاورید، باید به پودل خود آموزش و زمان بدهید تا بتواند حیوان خانگی تازه وارد را بپذیرد.

• تاریخچه

  نژاد سگ پودل یکی از قدیمی‌ترین نژادهای سگی است که برای گرفتن شکار در آب پرورش داده شده است. بیش‌تر تاریخ شناسان معتقدند که پودل اصالتی آلمانی دارد، اما در فرانسه پرورش یافته است. خیلی‌ها معتقدند که این نژاد، در نتیجه آمیزش سگ‌هایی از کشورهای اسپانیا، پرتغال، فرانسه، آلمان، مجارستان و روسیه به وجود آمده است. به نظر برخی دیگر هم، یکی از نیاکان سگ پودل، سگ باربت آفریقای شمالی است که بعدها به به منطقه‌ای در غرب اروپا رفت. در آنجا اعضای قبیله گول از این سگ برای اهداف شکاری خود استفاده می‌کردند. البته برخی هم اعتقاد دارند که سگ های پودل از نسل سگ‌های گله آسیایی هستند. با این وجود، نظریه دیگری هم وجود دارد که طبق آن، پودل ها از نوادگان سگ‌هایی هستند که بربرهای آفریقای شمالی آنها را از آسیا به آفریقا بردند و سال‌ها بعد مغربی‌ها در قرن 8 ام این سگ‌ها را به پرتغال وارد کردند. در هر صورت، اصالت این نژاد برای هر جایی که باشد، می‌توان مطمئن بود که پودل ها یکی از قدیمی‌ترین نژادهای سگ هستند. تصاویری از سگ هایی شبیه به سگ نژاد پودل که توسط هنرمندان مصری و رومی بر روی مقبره‌ها و دیواره‌های تاریخی به جای مانده است، گواهی بر قدمت بسیار زیاد این نژاد از سگ می‌باشد. این نقاشی‌ها و البته مجسمه‌ها، شباهت بسیار زیادی به سگ های پودل امروزی دارند. اگرچه گفته می شود، پودل های مینیاتوری و عروسکی بلافاصله پس از گونه استاندارد آن پرورش یافتند، اما خیلی‌ها معتقدند که پرورش‌دهندگان در دهه 1400 پرورش گونه‌های کوچک‌تر نژاد پودل را شروع کردند. آن‌ها در ابتدا پودل مینیاتوری را پرورش دادند و پس از آن، به سراغ پرورش پودل عروسکی رفتند. هدف از پرورش این دو گونه کوچک‌تر از نژاد پودل، جلب رضایت سرمایه‌داران فرانسوی بود. البته، پودل های مینیاتوری و عروسکی، در نتیجه آمیزش پودل‌های کوچکتر تولید مثل شدند و هیچ‌گونه دیگری از سگ در پرورش این نژادها دخالتی نداشته است. فرانسوی‌ها از سگ های پودل برای شکار پرندگان آبزی استفاده می‌کردند و از پودل های مینیاتوری هم برای بو کشیدن و پیدا کردن قارچ‌های خوراکی در جنگل‌ها بهره می‌بردند. مهم‌ترین وظیفه پودل عروسکی هم این بود که همراه باوقار و زیبایی برای سرمایه داران و تاجران باشد. البته افرادی که دائم در حال سفر هستند، استعداد دیگری از پودل‌ها را کشف کردند: سیرک! آن‌ها حقه‌های جالبی را به پودل‌ها آموزش می‌دادند و لباس‌های جذابی بر تن‌شان می‌کردند و برای افزایش زیبایی‌های ظاهری، آن‌ها را آرایش می‌کردند. صاحبان سرمایه‌دار پودل ها هم از این سیرک ها یاد می‌گرفتند و سگ های پودل خود را آرایش می‌کردند و انواع لباس‌ها را برایشان می‌دوختند. انگلیسی‌ها اولین پودل را در سال 1874 ثبت کردند. البته تاریخ ورود سگ های پودل در ایالات متحده چندان مشخص نیست، اما در هر صورت اولین پودل در این کشور در سال 1886 به ثبت رسید. انجمن پودل آمریکایی هم در سال 1896 تاسیس شد اما بعد از مدتی از هم پاشید. البته طرفداران این نژاد، بار دیگر در سال 1931 انجمن پودل ها را راه‌اندازی کردند. تعداد سگ نژاد پودل تا قبل از جنگ جهانی دوم اندک بود. اما در اواسط دهه 1950، پودل ها به یکی از معروف‌ترین نژادهای سگ در دنیا تبدیل شدند و تا 20 سال بعد جایگاه برتر خود را حفظ کردند.

• رنگ موها و نظافت

  سگ نژاد پودل ریزش مو ندارد و از این بابت خیالتان راحت باشد. بخصوص اگر شما یا اعضای خانواده شما نسبت به موی سگ حساسیت دارند. پوشش بدن پودل در رنگ‌های مختلفی از آبی گرفته تا سیاه، سفید، خاکستری، نقره‌ای، قهوه‌ای، کرمی و زرد دیده می‌شود. موی پودل فرفری، سیمی و پرحجم است و دست آرایشگرها را برای انواع مدل‌های مو باز می‌گذارد. بطور کلی برای اینکه ظاهر سگ پودل خود را مناسب نگه دارید، باید برنامه منظمی برای انجام اصلاحات پوشش بدن او داشته باشید. شاید آرایش سگ برای شما جذاب باشد، اما باید به فکر هزینه های آن هم باشید! درواقع هزینه نگهداری از سگ پودل و حفظ جذابیت ظاهریش کمی بالا است و قبل از خرید و انتخاب این سگ، حتما این مسئله را درنظر داشته باشید. البته، جای نگرانی نیست، لزومی ندارد حتما پودل خود را به دست یک آرایشگر حرفه‌ای بسپارید. با کمی سلیقه و دقت، خودتان هم می‌توانید به راحتی موهای سگ‌تان را اصلاح کنید. راحت‌ترین راه اصلاح پودل هم تراشیدن کامل موها است. البته، حتی در این صورت باز هم پودل شما هر 3 الی 6 هفته، به برس کشیدن، حمام و اصلاح موی بدن نیاز دارد. خیلی‌ها سگ پودل خود را به دست آرایشگرهای حرفه‌ای می‌سپارند اما همان‌طور که گفتیم، با کمی حوصله و تمرین، خودتان هم از پس اصلاحات موی سگ‌تان برمی‌آیید. برای این کار، شما به ابزارهایی مانند ماشین اصلاح برقی، تعدادی قیچی، شانه، فرچه و ناخن‌گیر نیاز دارید. و البته دیدن فیلم‌های آموزشی هم می‌تواند کمک زیادی به شما بکند. به خاطر داشته باشید که حتی در صورت کوتاه کردن موی سگ پودل، بازهم باید بدنش را بطور روزانه شانه کنید. پودل ها ریزش موی بسیار کمی دارند، به همین دلیل موهای قدیمی در بدنشان باقی می‌ماند. برای از بین بردن این موهای اضافی، لازم است هر روز با استفاده از یک برس مخصوص، به آرامی موی بدن سگ خود را شانه بزنید. خیلی از سگ های پودل اشک ریزی دارند و این عامل ایجاد چرک و انواع عفونت‌ها روی موهای اطراف چشم می‌باشد. برای از بین بردن این مواد زائد، باید هر روز با استفاده از یک پارچه مخصوص و مقداری آب گرم، دور چشم پودل خود را تمیز کنید. گوش‌های سگ پودل خود را هر هفته بررسی کنید. هرگونه قرمزی یا بوی بد، می‌تواند نشان‌دهنده نوعی عفونت باشد. هنگام بررسی گوش پودل می‌توانید با استفاده از یک گوش پاک‌کن پنبه ای و مرطوب، به آرامی داخل گوش را تمیز کنید تا از عفونت‌های احتمالی گوش جلوگیری شود. البته دقت داشته باشید که نباید چیزی را داخل کانال گوش سگ فرو کنید و تنها قسمت خارجی گوش را تمیز نمایید. سگ‌هایی با گوش افتاده مانند پودل، بیش‌تر در معرض انواع عفونت‌ها قرار دارند. همچنین گاهی موهای زیادی در کانال گوش رشد می‌کنند که باید کوتاه شوند. برای انجام این کار می‌توانید از دامپزشک کمک بخواهید .سعی کنید دندان‌های پودل خود را حداقل 2 یا 3 بار در هفته مسواک بزنید تا باکتری‌ها و جرم‌های روی آن از بین بروند. حتی مسواک زدن روزانه هم خوب است و از ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان و بوی بد آن جلوگیری می‌کند. ناخن سگ پودل خود را 1 یا 2 بار در هفته کوتاه کنید. اگر صدای کشیده شدن ناخن‌های سگ خود را روی زمین می‌شنوید، به این معنی است که ناخن ها زیادی بلند شده اند. کوتاه کردن ناخن باعث می‌شود که پاهای سگ در وضعیت مناسبی قرار داشته باشند. البته این کاربه نفع شما هم هست، زیرا اگر پودل شما از روی علاقه با ناخن‌های بلند در آغوش شما بپرد، ممکنن است ناخواسته به شما آسیب برساند. زمانی که مشغول تیمار سگ خود هستید، سعی کنید زخم‌ها را در صورت وجود پیدا کنید. هیچ‌گاه نسبت به جوش‌ها و علامت‌های عفونت مانند قرمزی، تورم و التهاب روی پوست، بینی، دهان و چشم‌ها و روی پا بی‌تفاوت نباشید. چشم‌های نژاد سگ پودل باید صاف و تمیز و بدون قرمزی و تاری باشند. بررسی‌های دائمی، مرتب و هفتگی، سلامت سگ شما را تضمین می‌کند.

• سلامتی

  مانند هر نژاد دیگری، سگ های پودل در معرض بیماری‌های مختلفی قرار دارند. شناخت این بیماری‌های در انتخاب آگاهانه توله و حفظ سلامتی آنها در بزرگسالی اهمیت بسیار زیادی دارد. مشکلات زیر در این نژاد رایج نیست، اما ممکن است رخ دهد:

  نفخ: یکی از بیماری‌های بسیار خطرناکی است که معمولا سگ‌هایی مانند پودل و روتوایلر را مبتلا می‌کند. این بیماری معمولا در نتیجه خوردن یک وعده غذایی بزرگ در روز، تندخوردن غذا، نوشیدن حجم زیادی آب پس از غذا خوردن و ورزش شدید پس از آن بروز می‌کند. هرچه سن سگ بالاتر باشد، خطر ابتلا به نفخ بیشتر خواهد بود. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که معده به واسطه گاز متورم شده و پیچ می‌خورد. سگی که دچار این عارضه می‌شود، قادر نخواهد بود که آروغ بزند یا استفراغ کند تا خودش را از هوای اضافی ذخیره شده در معده رها سازد. در نتیجه، از بازگشت مجدد خون به قلب جلوگیری می‌شود. فشار خون افت پیدا می‌کند و سگ شما دچار تشنج می‌شود. در صورتی‌که به سرعت اقدامات و مراقبت‌های پزشکی لازم انجام نشود، سگ شما در معرض مرگ قرار می‌گیرد. بنابر این در صورتی‌که هر یک از نشانه‌های نفخ مانند: معده متورم، ترشح بزاق بیش از حد، قی کردن، ضعف، نا آرامی و ضربان بالای قلب را بخصوص پس از خوردن وعده غذایی مشاهده کردید، در سریع‌ترین زمان ممکن سگ خود را نزد یک دامپزشک ببرید.

  مشکلات غدد فوق کلیوی: همچنین با نام بیماری کوشینگ شناخته می شود، در نتیجه ترشح کورتیزول بیش از حد نیاز بدن سگ ایجاد می‌شود. افزایش این میزان از کورتیزول معمولا در نتیجه عدم هماهنگی میان غده هیپوفیز و غده فوق کلیوی رخ می‌دهد. البته عوامل دیگری هم وجود دارد که ممکن است باعث افزایش کورتیزول و در نتیجه بیماری سگ شما شود. یکی از رایج‌ترین نشانه‌های این بیماری، تشنگی بیش از حد و دفع ادرار زیاد است. اگر سگ پودل شما این دو نشانه را از خود بروز داد، حتما او را نزد یک دامپزشک ببرید. روش‌های مختلفی برای درمان این بیماری وجود دارد. گاهی سگ بیمار با مصرف دارو درمان می‌شود و در برخی از موارد، بنا بر تشخیص دامپزشک متخصص، ممکن است جراحی تنها راه موثر برای درمان پیشنهاد شود.

  صرع: یکی از رایج‌ترین بیماری‌هایی است که سگ های پودل به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری معمولا بصورت ارثی انتقال پیدا می‌کند و ممکن است در نتیجه آن، حملات شدید یا ملایمی به سگ شما وارد شود. حملات معمولا به واسطه رفتارهای غیر عادی خود را نشان می‌دهند، مانند دویدن سراسیمه، تلو تلو خوردن و گاهی هم مخفی شدن. به یاد داشته باشید که تمامی این حملات ممکن است در اثر چیزی به غیر از صرع رخ دهند، مانند بی‌نظمی متابولیک، انواع عفونت‌ها که ممکن است به مغز آسیب برساند، تومورها، استعمال مواد سمی، ضربات شدید به سر و بدن که همه این موارد می‌توانند سگ شما را دچار حملات عصبی کنند. بنابراین، اگر سگ پودل شما دچار حمله شد، در سریع‌ ترین زمان ممکن او را نزد یک دامپزشک ببرید تا دلیل اصلی حمله مشخص شود.

  بیماری لگ پرتس Legg Perthes: یکی از بیماری‌هایی است که مفاصل را هدف می‌گیرد. بسیاری از سگ‌های عروسکی در معرض این بیماری قرار دارند. در اثر این بیماری، خون کمتری به سر استخوان ران سگ می‌رسد، در نتیجه سر ران سگ که به لگن متصل شده است، خرد می‌شود و به مرور زمان از بین می‌رود. معمولا، لنگیدن و ضعیف شدن ماهیچه پا، اولین نشانه‌های این بیماری هستند که در سنین 4 تا 6 ماهگی توله شما بروز می‌دهند. برای درمان این بیماری، به جراحی نیاز است.

  تورم غدد چربی: یکی از جدی‌ترین بیماری‌ها در سگ های پودل و بخصوص گونه استاندارد آن‌ها است. آمار نشان می‌دهد که حدودا 50 درصد از سگ‌های پودل استاندارد حامل و یا مبتلا به این بیماری هستند. تشخیص این بیماری ژنتیکی دشوار است. زمانی که پودل شما به این بیماری مبتلا است، غده‌های چربی در پوست به دلایل ناشناخته‌ای، دچار برافروختگی و تورم می‌شوند و حتی گاهی از بین می‌روند. این غده‌ها بطور معمول نوعی چربی تولید می‌کنند که باعث جلوگیری از خشکی پوست می‌شود. این بیماری معمولا در سنین 1 الی 5 سالگی پودل خود را نشان می‌دهد. سگ‌هایی که دچار این بیماری می‌شوند، پوست خشک و زبری دارند و ریزیش موی شدیدی در اطراف سر، گردن و پشت بدن‌شان مشاهده می‌شود اگر این بیماری در سگ‌ها شدت بگیرد، در تنتیجه آن پوست بدن سگ ضخیم می‌شود و رایحه بسیار بدی ایجاد می‌کند. همچنین عفونت‌های پوستی هم قابل مشاهده خواهند بود. دامپزشک شما در صورتی که به این بیماری مشکوک شود، باید از بافت بدن سگ نمونه برداری کند و آن را مورد آزمایش قرار دهد. روش‌های درمانی مختلفی برای این بیماری وجود دارد.

• مراقبت

  سگ های پودل برای زندگی در هر خانه و آپارتمانی مناسب هستند. البته زمانی همراهان بهتری برای شما خواهند بود که برنامه منظم برای تمرین و ورزش کردن برایشان تدارک ببینید. پودل ها زندگی در خانه و در کنار خانواده را ترجیح می‌دهند. به خصوص اگر سگ پودل شما مینیاتوری یا عروسکی باشد. این نژادهای باهوش خیلی زود همه چیز را یاد می‌گیرند، اما حواستان را جمع کنید چون پودل شما می‌تواند خیلی سریع و راحت رفتارهای نادرست را هم بیاموزد. بنابر این اگر در نگهداری از سگ‌ها تازه‌کار هستید، باید نحوه تربیت و نگهداری از پودل ها را هم آموزش ببینید و از افرادی که در این کار مهارت دارند، مشورت بگیرید. در مورد پودل مینیاتوری و عروسکی هم باید کار آموزش را جدی بگیرید. خیلی‌ها آموزش و تربیت این سگ‌های کوچک را کنار می‌گذارند و البته در آینده نتیجه اشتباهات خود را خواهند دید!

• نکات ویژه

  اگر به پودل خود همیشه آسان بگیرید و برای آموزشش وقت نگذارید، تصور می‌کند که پادشاه خانواده است! این تصور بخصوص در میان پودل های مینیاتوری وجود دارد که دوست دارند فقط نوازش بشوند و وقتی برای آموزش نگذارند. بنابراین برنامه جامع و منظمی برای آموزش او داشته باشید. سعی کنید به او نشان دهید که باید از شما اطاعت کند و این شما هستید که کنترل اوضاع را در اختیار دارید. بخاطر هوش و بازیگوشی ذاتی پودل ها، باید برنامه آموزشی دستوری برایش آماده کنید. سگ پودلی که آموزش می‌بیند، خسته و کسل نمی‌شود و برای تخلیه انرژی خود، خرابکاری نمی‌کند. سگ های پودل نیاز به رسیدگی زیادی دارند تا زیبا و سالم بمانند. بیشتر افردای که سگ پودل دارند، او را هر 3 یا 6 هفته، نزد یک آرایشگر حرفه‌ای می‌برند. البته اگر می‌خواهید کمی در هزینه‌های خود صرفه جویی کنید، بهتر است خودتان رسیدگی به موهای پودل را یاد بگیرید. هرچند آموزش این موارد کمی زمان‌بر است. پودل ها چشم‌های گریانی دارند و گاهی اوقات از چشم‌هایش اشک جاری می‌شود. این مسئله ممکن است موهای اطراف چشم را چرکین کند. برای کوتاه کردن موهای آلوده، یک پارچه تمیز را در آب گرم قرار دهید و خیلی آرام بر روی ناحیه آلوده شده بکشید تا کاملا تمیز شود. برای داشتن یک توله پودل سالم، به هیچ وجه سگ خود را از یک پرورش‌دهنده نامعتبر و غیر مجاز خریداری نکنید.

خصوصیات پودل مینیاتوری: