دوبرمن
Dobermann

مشخصات دوبرمن:

• ویژگی های شخصیتی

  اگر انتخاب شما سگ دوبرمن است، به شما تبریک می‌گوییم. زیرا یک سگ فوق‌العاده باهوش و بی‌نهایت پرانرژی انتخاب کرده‌اید! همچنین دوبرمن شما بسیار وفادار و قابل اعتماد خواهد بود و از اینکه در کنار شما به بازی و تفریح بپردازد، لذت خواهد برد. دوبرمن ذاتا یک سگ محافظ است که هیچ وقت هیچ کمکی را از خانواده خود دریغ نخواهد کرد. البته سگ های دوبرمن به هیچ وجه بدون دلیل و منطق تهاجمی نخواهند بود. دوبرمن دوست دارد که دائما مشغول انجام فعالیت‌های ذهنی و جسمی باشد. او خیلی زود یاد می‌گیرد و آموزش دادنش آسان است. البته این سرعت بالا در یادگیری، برای شما تبدیل به چالش خواهد شد، زیرا همیشه باید چیزهای جدید و جالبی را به او یاد بدهید. سگ دوبرمن می‌تواند کارهایی را که به نظر خودش درست است انجام دهد، البته به طور کلی سگی خودسر و لجوج نیست. بخصوص اگر به خوبی از پس آموزش بر آیید و روابط خوب و پایداری با او ایجاد کنید. جالب است بدانید که دوبرمن کمی دیر بزرگ خواهد شد! در واقع تا سن 3 الی 4 سالگی، همچنان مانند یک توله رفتار خواهد کرد. البته لازم به ذکر است که ویژگی‌ها و خصوصیات یک سگ به طور کلی، به ویژگی‌های نژادی، آموزش و اجتماعی شدن آن سگ بستگی دارد. سگ دوبرمن مانند هر سگ دیگری، نیاز به اجتماعی شدن دارد. بنابر این باید او را از تولگی در موقعیت‌های مختلفی قرار دهید تا صداها و اتفاقات جدیدی را تجربه کند. اجتماعی کردن باعث می‌شود تا سگ شما در آینده رفتارهای خوبی از خود نشان دهد. پس سعی کنید سگ دوبرمن خود را به پارک ببرید، در میهمانی‌های خود شرکت دهید (البته با اجازه و رعایت حال میزبان!) و به او اجازه دهید تا مهارت‌های اجتماعی خود را بهبود بخشد.
• اطلاعات تغذیه

  توصیه می شود روزانه 2.5 الی 3.5 فنجان غذای خشک و با کیفیت بالا در 2 وعده جداگانه به سگ دوبرمن خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، سوخت و ساز بدن و میزان فعالیت آن بستگی دارد. سگ‌ها مانند انسان‌ها به مقدار متفاوتی از غذا نیاز دارند. در واقع، سگی مانند دوبرمن با سطح انرژی بالا، در مقایسه با یک سگ تنبل، به غذا و انرژی بیشتری نیاز دارد. همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ دوبرمن خود خریداری می‌کنید هم مهم است. هرچه غذای سگ بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن سگ شما خواهد رسید. بهتر است بر حجم و تعداد وعده‌های غذایی سگ خود نظارت دقیقی داشته باشید تا تناسب اندام او حفظ شود. شما می‌توانید با استفاده از یک روش بسیار ساده متوجه شوید که آیا دوبرمن شما دچار اضافه وزن شده است یا خیر. تنها کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، انگشت خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید. پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ دوبرمن شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، دوبرمن شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.
• ابعاد و اندازه

  قد دوبرمن نر از 66 تا 72 سانتی‌متر و قد دوبرمن ماده از 61 تا 68 سانتی‌متر متغیر است. وزن دوبرمن نر بین 40 تا 45 کیلوگرم و ماده ها 32 تا 35 کیلوگرم متغیر می‌باشد. بطور کلی دوبرمن های نر کمی بزرگتر از دوبرمن های ماده می‌باشند. طول عمر دوبرمن ها حدودا 13 سال میباشد.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  اگر سگ دوبرمن شما به خوبی پرورش یافته باشد، سگ بی‌نظیری برای خانواده شما خواهد بود. سگ دوبرمن قابل اعتماد است و از کودکان در خانواده خود، البته در صورتی که به خوبی اجتماعی و تربیت شده باشد محافظت خواهد کرد. کودکان باید با این سگ رفتار خوبی داشته باشند و این رفتار خوب از طرف دوبرمن هم بی‌ پاسخ نخواهد ماند. اما تحت هر شرایطی، وقتی سگ‌ها کنار کودکان هستند، باید تحت نظر بزرگترها باشند. به کودکان خود آموزش بدهید که چگونه سگ ها را لمس کنند و همیشه تعاملات بین دوبرمن و فرزند خود را تحت نظر داشته باشید تا از گاز گرفتگی یا کشیدن گوش و دم جلوگیری کنید. به کودک خود بیاموزید که وقتی سگ در حال غذا خوردن است، هیچ‌گاه نزدیکش نشود و غذایش را از او نگیرد. به هیچ وجه، هیچ سگی را با کودک خود تنها نگذارید. سگ دوبرمن با سایر سگ‌ها و حیوانات خانگی هم رفتار خوبی دارد، بخصوص اگر در کنار آن‌ها بزرگ شده باشد. البته گاهی در برابر سایر سگ‌ها تهاجمی رفتار خواهد کرد. بخصوص اگر از جانب آن‌ها خطری برای خود یا خانواده خود احساس کند.

• تاریخچه

  در اواخر قرن 19، مامور مالیاتی به نام لوئیس دوبرمن در شهر آپولدا واقع در منطقه تورینجیای آلمان زندگی می‌کرد. شغل او جمع آوری پول بود و با توجه به راهزنان زیادی که در منطقه حضور داشتند، با خطرات زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد. از آنجایی که آقای دوبرمن علاوه بر شغل اصلی خود، به جمع آوری سگ ‌ها هم می‌پرداخت، به دنبال سگی بود تا بتواند از آقای دوبرمن به خوبی مراقبت کند. آقای دوبرمن کار پرورش نژادهای سگ را با این هدف که بتواند یک همراه وفادار و یک محافظ تمام عیار برای خود پیدا کند، آغاز نمود. نتایج آزمایش‌هایی که آقای دوبرمن انجام داد، سگ‌های دوبرمن پینچر امروزی می‌باشد. البته امروزه اطلاعات چندان دقیقی از این که چه نژادهایی در خلق نژاد سگ دوبرمن استفاده شده است، در دسترس نیست. اما طبق شواهد، دوبرمن ترکیبی از سگ‌های نژاد روتوایلر، پینچر آلمانی و تریر سیاه و خاکستری می‌باشد. دوبرمن اولین بار در سال 1876 رونمایی و با استقبال فراوانی مواجه شد. زمانی که آقای دوبرمن در سال 1894 مرد، دانش خود را نیز با خود برد و کسی نمی‌دانست که سگ دوبرمن دقیقا از چه نژادهایی تشکیل شده است. با این وجود، به پاس تلاش‌های بسیار زیادی که داشت، اسم این نژاد از سگ را دوبرمن نهادند. در پایان قرن 19، پرورش‌دهندگان آلمانی که کار آقای دوبرمن را ادامه می ‌دادند، بیش از آنکه به ظاهر او توجه داشته باشند، به کارایی و عملکرد دوبرمن اهمیت دادند. آن‌ها می‌خواستند این نژاد را طوری تغییر دهند که تبدیل به یک سوپر سگ شود! بنابر این، در ابتدا برای تولید این نژاد از شجاع‌ترین، سریع‌ترین، باهوش‌ترین و سرسخت‌ترین سگ‌ها استفاده می‌کردند. البته در این راه موفق هم شدند و امروزه دوبرمن به سگی قدرتمند و تهاجمی تبدیل شده است. البته پرورش دهنده‌ای به نام اوتو گولر هم بر روی ظاهر دوبرمن مطالعه کرد تا در نهایت، در سال 1900، دوبرمن پینچر تبدیل به نژادی مستقل تبدیل شد و مورد تایید مراکز تایید نژاد آلمانی قرار گرفت. حدودا در سال 1908، دوبرمن را به ایالات متحده آمریکا بردند. خیلی‌ها باور دارند که سگ دوبرمن در همان اولین نمایشی که داشت، برنده بهترین نژاد سگ شد، آن هم بدون اینکه حتی کسی جرات کند دهان سگ را برای بررسی دندان‌هایش باز کند! اما 15 سال بعد دوران سرنوشت‌سازی در تاریخ زندگی سگ های دوبرمن محسوب شد. در طول جنگ جهانی اول، تعداد دوبرمن ها در اروپا به شدت کاهش یافت، زیرا مردم دچار قحطی شده بودند و نمی‌توانستند از سگ‌های بزرگ نگهداری کنند. در این میان سگ های دوبرمنی که باقی مانده بودند، توسط واحدهای نظامی، پلیس و افراد سرمایه دار جذب شدند. در طول جنگ جهانی دوم نیز بار دیگر نژاد دوبرمن در آلمان به خطر افتاد. به طوری که به اعتقاد خیلی‌ها، اگر این نژاد را سال‌ها قبل به آمریکا نمی‌بردند، امروز دیگر سگ دوبرمنی وجود نداشت. در اواسط دهه 1900، آلمان‌ها کلمه پینچر را از اسم این نژاد حذف کردند و چند سال بعد، انگلیسی‌ها هم همین کار را انجام دادند. در طول سال‌های زیاد، پرورش‌دهندگان نژاد تلاش کردند تا دوبرمن را به ویژگی‌های شخصیتی اصیل خود باز گردانند و البته نتایج خوبی هم گرفتند. امروزه دوبرمن علاوه بر اینکه یک نگهبان تمام عیار برای خانه و خانواده است، دوست و همراهی وفادار هم محسوب می‌شود.

• رنگ موها و نظافت

  پوشش نرم و براق بدن دوبرمن، دارای موهای کوتاهی است که روی پوستش خوابیده‌اند. بعضی از دوبرمن ها در اطراف گردن و زیر پوشش موی اصلی بدن خود، موی اضافی ناچیزی دارند. رنگ بدن دوبرمن سیاه، قرمز، آبی و حنایی است. همچنین در بالای هر کدام از چشم‌ها، روی پوزه، گردن، قفسه سینه، دست‌ها و نیز پاهایش، علامت‌هایی دارد. موهای نرم و براق بدن دوبرمن به کمی مراقبت نیاز دارد. دوبرمن سگ تمیزی است و بوی بسیار کمی دارد. البته گول کوتاه بودن موهای بدن او را نخورید، موهای کوتاه هم ریزش دارند! بهتر است به صورت هفتگی موهای دوبرمن را شانه کنید. دوبرمن شما تنها زمانی نیاز به حمام کردن دارد که روی چیزهای کثیف غلت بزند و بوی بدی به خود بگیرد. در غیر این صورت، نیاز چندانی به حمام کردن نخواهد داشت. سعی کنید دندان‌های دوبرمن خود را حداقل 2 یا 3 بار در هفته مسواک بزنید تا باکتری‌ها و جرم‌های روی آن از بین بروند. حتی مسواک زدن روزانه هم خوب است و از ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان و بوی بد آن جلوگیری می‌کند. ناخن‌های سگ دوبرمن خود را یک‌بار در ماه کوتاه کنید. درصورتی‌که صدای کشیده شدن ناخن‌های سگ خود را با سطح زمین می‌شنوید، یعنی ناخن هایش بیش از اندازه بلند شده اند. اگر تخصص کافی در کوتاه‌ کردن ناخن سگ خود را ندارید، بهتر است از دامپزشک یا فردی که مهارت دارد کمک بخواهید. گوش‌های دوبرمن خود را بطور هفتگی بررسی کنید. هرگونه قرمزی یا بوی بد، ممکن است نشان دهنده نوعی عفونت باشد. هنگام بررسی گوش دوبرمن می‌توانید با استفاده از یک گوش پاک‌ کن پنبه ای و مرطوب، به آرامی داخل گوش را مالش دهید و تمیز کنید تا از عفونت‌های احتمالی گوش جلوگیری شود. البته دقت داشته باشید که نباید چیزی را داخل کانال گوش سگ فرو کنید و تنها قسمت خارجی گوش را تمیز نمایید. سعی کنید سگ خود را به این اقدامات نظافتی از تولگی عادت دهید. داخل دهان دوبرمن را هم به دقت بررسی کنید. برای اینکه این اقدامات نظافتی را راحت و بدون دردسر انجام دهید، سعی کنید با استفاده از انواع جایزه و تشویق، تجربه لذت بخشی برای سگتان بسازید تا با شما همکاری کند. زمانی که مشغول تیمار سگ خود هستید، سعی کنید زخم‌ها را در صورت وجود پیدا کنید. هیچ‌گاه نسبت به جوش‌ها و علامت‌های عفونت مانند قرمزی، تورم و التهاب روی پوست، بینی، دهان و چشم‌ها و روی پا بی‌تفاوت نباشید. چشم‌های نژاد سگ دوبرمن باید صاف و تمیز و بدون قرمزی و تاری باشند. بررسی‌ های دائمی، مرتب و هفتگی، تضمین‌کننده سلامت دوبرمن شما خواهد بود.
• سلامتی

  سگ های دوبرمن بطور کلی وضعیت سلامتی مناسبی دارند، اما مانند سایر نژادها، در معرض بیماری‌های زیادی قرار دارند. بنابراین، شناخت انواع این بیماری‌ها می‌تواند به شما در حفظ سلامتی سگ دوبرمن خود کمک کند. در ادامه، برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌ها در سگ های دوبرمن را با هم بررسی می‌کنیم:

  سندروم وبلر: یکی از بیماری‌های ارثی است که در بین سگ‌های دوبرمن شایع است. سگی که دچار این سندروم است، از فشردگی ستون فقرات رنج خواهد برد. عامل اصلی این فشردگی، بی‌ثباتی مهره گردن یا ناهنجاری‌هایی در کانال ستون فقرات می‌باشد. اگر این بیماری در سگی تشدید شود، منجر به گردن درد و فلجی و ناتوانی در پاها خواهد شد. در این صورت حتی شاید جراحی هم راهی برای درمان قطعی نباشد، زیرا در برخی از موارد، ممکن است وضعیت سگ شما باز هم وخیم تر شود و به حالت قبل از عمل بازگردد.

  آلبینیسم : یکی دیگر از بیماری‌های ژنتیکی که ممکن است سگ دوبرمن شما به آن مبتلا شود. مهم‌ترین نشانه این بیماری، رنگ پوست سفید و رنگ صورتی بینی سگ شما می‌باشد. همچنین رنگ چشم‌ها نیز روشن یا آبی خواهد بود. آلبینوها نسبت به نور خورشید حساسیت دارند و ممکن است دچار بیماری‌های مختلفی همچون سرطان و مشکلات چشمی شوند. نباید پرورش سگ‌های مبتلا به آلبینو را ادامه داد.

  آلوپسی: نوعی بیماری پوستی است که معمولا دوبرمن های آبی و گاهی قرمز رنگ را به خود مبتلا می‌کند. بیشتر سگ‌هایی که دچار این بیماری هستند، معمولا با پوشش بدن عادی به دنیا می‌آیند، اما نشانه‌های آن معمولا از سن 4 ماهگی تا 3 سالگی بروز پیدا می کنند. هم‌ زمان با رشد و بلوغ سگ، شاهد شکنندگی موها و ریزش سکه ای آن خواهیم بود. البته تنها بخش‌هایی از پوشش بدن سگ که آبی رنگ هستند تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرد. این بیماری بطور کلی غیر قابل درمان است. البته استفاده از برخی شامپوهای درمانی می‌تواند شدت این بیماری را کاهش دهد.

  پیچ‌خوردگی و انبساط شکمی: به این عارضه نفخ هم گفته می‌شود و یکی دیگر از بیماری‌های بسیار خطرناکی است که معمولا سگ‌هایی با سینه‌های ستبر و وسیع مانند دوبرمن و ژرمن شپرد را مبتلا می‌کند. این بیماری معمولا در نتیجه خوردن یک وعده غذایی بزرگ در روز، تندخوری، نوشیدن حجم زیادی آب پس از غذا خوردن و ورزش شدید پس از آن بروز می‌کند. هرچه سن سگ بالاتر باشد، خطر ابتلا به نفخ بیشتر خواهد بود. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که معده به واسطه گاز متورم شده و پیچ می‌خورد. سگی که دچار این عرضه می‌شود، قادر نخواهد بود که آروغ بزند یا استفراغ کند تا خودش را از هوای اضافی ذخیره شده در معده رها سازد. در نتیجه، از بازگشت مجدد خون به قلب جلوگیری می‌شود. فشار خون افت پیدا می‌کند و سگ شما دچار تشنج می‌شود. در صورتی‌که به سرعت اقدامات و مراقبت‌های پزشکی لازم انجام نشود، سگ شمادر معرض مرگ قرار می‌گیرد. بنابر این در صورتی‌ که هریک از نشانه‌های نفخ مانند: معده متورم، ترشح بزاق بیش از حد، قی کردن، ضعف، نا آرامی و ضربان بالای قلب را بخصوص پس از خوردن وعده غذایی مشاهده کردید، در سریع‌ترین زمان ممکن سگ خود را نزد یک دامپزشک ببرید.

• مراقبت

  سگ دوبرمن بیشتر برای زندگی بیرون شهری و روستایی مناسب است. دوبرمن نیاز زیادی به ورزش و دویدن روزانه دارد و اگر شما اهل ورزش نیستید و یا وقت کافی برای تمرین کردن با سگ خود را ندارید، دوبرمن انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. سگ دوبرمن به حیاطی نیاز دارد که دورش حصار کشی شده باشد تا هم خودش در امنیت باشد، هم امنیت سایر افراد و حیواناتی که ممکن است ندانسته وارد قلمرو او شوند حفظ گردد. بهتر است دوبرمن را مدت طولانی در خانه تنها نگذارید. همچنین نباید او را با زنجیر ببندید. دوبرمن از اینکه در تفریحات و فعالیت‌های خانوادگی شرکت کند، لذت می‌برد. اجتماعی شدن یکی از مهم‌ترین نیازهای سگ دوبرمن می باشد. مانند هر سگ دیگری، دوبرمن ممکن است خجالتی یا برعکس ستیزه جو باشد. بنابراین از دوران تولگی باید آموزش‌های اجتماعی شدن لازم را به او بدهید. کوتاه کردن دم معمولا در تولگی دوبرمن انجام می‌شود. مسئولیت بریدن گوش هم در صورتی که قصد انجام آن را داشته باشید بر عهده شما خواهد بود نه پرورش‌دهنده‌ای که توله را از او خریداری می‌کنید. بریدن گوش به جراحی و چند ماه مراقبت‌های ویژه پس از آن نیاز دارد. در هر صورت، اگر دوست دارید گوش سگ شما بریده شود، باید مسئولیت مراقبت از آن را هم بپذیرید. به خاطر داشته باشید که سگ دوبرمن شما در نظر دیگران معمولا ترسناک و تهاجمی به نظر خواهد رسید. بنابر این بهتر است در محیط‌های عمومی، به گردن سگ خود قلاده ببندید.

• نکات ویژه

  نژاد دوبرمن بسیار پر انرژی است و به تمرین و ورزش زیاد و مداوم نیاز دارد. دوبرمن ذاتا یک سگ محافظ است، پس جای تعجب ندارد اگر مسئولیت مراقبت خانه شما را بپذیرد. اگر رهبر قدرتمند و توانمندی نباشید، دوبرمن دست به کار خواهد شد و سعی می‌کند کنترل خانه را به دست بگیرد. یکی از راه‌های اینکه بتوانید اقتدار و نقش رهبری خود را به درستی ایفا کنید، این است که دوبرمن خود را بصورت مداوم به ورزش ببرید. سگ های دوبرمن به آب و هوای سرد حساس هستند و به پناهگاه مناسبی در زمستان نیاز دارند، معمولا دوست دارند در خانه و کنار آتش شومینه بنشینند. دوبرمن سگ خانواده است و بهتر است او را در خانه تنها نگذارید. او از بودن در کنار خانواده لذت می‌برد. سگ دوبرمن به بدخلقی معروف است و حتی اگر دوبرمن شما بسیار مهربان و دوست داشتنی باشد، بازهم ممکن است همسایگان و غریبه‌ها از او بترسند. برای داشتن یک دوبرمن سالم، توله را از یک پرورش‌دهنده یا فروشنده معتبر خریداری کنید. مطمئن شوید که توله دوبرمن شما، مشکلات ژنتیکی یا بیماری خاصی ندارد.

خصوصیات دوبرمن: