بول تریر
Bull Terrier

مشخصات بول تریر:

• ویژگی های شخصیتی

  بول تریر یک جنگجوی مشهور است. از ساختار بدنی قوی، عضلانی برخوردار بوده و کاملاً متناسب و فعال هستند. این سگ، ظاهری زیرک و باهوش دارد. سگی بسیار سرزنده و با خلق و خوی خوب و نظم خاصی می باشد. سگ باید در عمل سریع بوده و در هنگام حرکت پاهای جلو و عقب باید به صورت موازی یکدیگر در هنگام مشاهده از جلو یا طرفین، حرکت نمایند. سرشان کشیده، پهن و قوی می باشد. زمانی که از سمت جلو نگریسته می شود، بیضی شکل (تخم مرغی شکل) است. قسمت راسی جمجمه تقریباً پهن بوده خصوصاً در بین دو تا گوش، نیم رخ سگ به آرامی و از نقطه راسی جمجمه تا نوک بینی که باید سیاه رنگ باشد، دارای انتهایی به سمت پایین می باشد.  فک پایین قوی است. گوش ها کوچک، باریک و نزدیک به یکدیگر قرار گرفته، سفت و برافراشته بوده و نوک گوش ها متمایل به بالا می باشد. پاهایشان گرد، جمع و جور همراه با پنجه های کمانی شکل می باشند. اگرچه اجداد او را به منظور جنگیدن پرورش می دادند اما بول تِریِر امروزی به مراتب آرام تر می باشد. نگهبان خوبی است و در دفاع از صاحبش بسیار جدی عمل می کند. شجاع ، باوفا ، فعال ، با ادب ، نترس و با نمک است. با صاحبش خیلی انس می گیرد. به جست و خیز علاقه زیادی دارد و نمی توان او را چندین ساعت تنها گذاشت. اگر به خوبی تربیت و اجتماعی شود حیوان خانگی خوبی خواهد بود اما اصولاً برای نگهداری در خانواده پیشنهاد نمی شود. نسبت به سایر سگها حالت تهاجمی دارد. یک نر و یک ماده یا دو ماده می توانند به خوبی در کنار یکدیگر زندگی کنند. با سایر حیوانات خانگی رابطه خوبی ندارد. دیدبان خوبی است. آموزش دادن به این نژاد اندکی مشکل می باشد.

• اطلاعات تغذیه

  روزانه 1.5 تا 2.5 پیمانه غذای خشک باکیفیت در دو مرحله به بول تریر داده شود. توجه: غذای سگ به فعالیت بدنی، سن، سایز و سوخت ساز بدن آنها بستگی دارد. می توانید با استفاده از دست خود وزن سگ را کنترل کنید. روش استفاده از دست به گونه ای است که شصت را در امتداد ستون فقرات قرار می دهیم و به سمت پایین فشار می آوریم اگر بدون فشار زیاد و زحمتی دنده ها را لمس کردیم به این معناست که سگ اضافه وزن ندارد در غیر این صورت سگ چاق است.برای داشتن یک رژیم متعادل ، توصیه می شود با پزشک مشورت کنید. از دادن شکلات ، شیرینی ، ترشی به شدت برای این نژاد خودداری کنید. یک سگ بالغ در روز 2 بار تغذیه شود، همیشه باید آب آزاد باشد.

• ابعاد و اندازه

  محدوده استاندارد وزن نرها: (38 – 22) کیلوگرم، ماده ها: (35 – 18) کیلوگرم. قد نرها: (55– 45) سانتی متر، ماده ها: (45– 40) سانتی متر می باشد. طول عمر نژاد بول تریر 10 تا ۱2 سال می باشد .

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  بول تریر سگی بسیار مهربان است و رابطه خوبی با کودکان برقرار می کند حتی به او لقب سگ پرستار را نیز داده اند. اما به طور کلی ما باید ناظر بر رفتار سگ ها با کودکان خردسال باشیم و چه بهتر است که آموزش هایی به آن ها بدهیم که چگونه با سگ ها رفتار کنند. به عنوان مثال وقتی سگ خواب است مزاحم او نشوند یا در هنگام غذا خوردن او را اذیت نکنند. بول تریر سگی است که رابطه خوبی با دیگر حیوانات از جمله گربه و سگ برقرار می کند مخصوصا اگر با آنها بزرگ شده باشد. در برخی موارد نیز برای رویارویی با سگ های دیگر می توان یک سری آموزش ها به آنها داد یا در بهترین حالت می توان از یک سگ با جنسیت مخالف در محیطی دور از خانه استفاده کرد تا رابطه ی خوبی را برقرار کند. اگر سگ را به درستی پرورش دهید ، پس او کاملاً با آرامش در کنار کودکان و حیوانات خانگی زندگی خواهد کرد. در دست های نامناسب ، سگ می تواند رفتار پرخاشگرانه ای داشته باشد. اگر به توانایی های خود اطمینان ندارید ، فرزند خواندگی این نژاد سگ را شروع نکنید. این واقعیت را فراموش نکنید که با وجود کم حوصلگی سگ پرخاشگری را تربیت خواهید کرد.

• تاریخچه

  مسلماً جیمز هینکز (James Hinks) اولین کسی بود که این نوع را در دهه‌ی ۱۹۵۰ استاندارد کرد و نوع سر تخم‌مرغی را انتخاب کرد. این نژاد برای اولین بار در سال ۱۸۶۲ در بیرمینگهام (Birmingham) با شمایل کنونی نمایش داده شد. کلاب بول تریر در سال ۱۸۸۷ تشکیل شد. جالب‌ترین چیز در مورد این نژاد این است که در استاندارد عمداً ذکر شده «محدودیت وزنی یا قدی برای این نژاد وجود ندارد، اما سگ باید در تناسب با جنسیت و نوعش، بیشترین عضلات ممکن برای اندازه‌اش را نشان دهد. سگ باید همیشه متعادل باشد.» یک نوع کوچک‌تر بول تریر از اوایل قرن ۱۹ شناخته شده است، اما قبل از جنگ جهانی اول، محبوبیتش را از دست داد و در سال ۱۹۱۸ از لیست نژادهای شبکه ی کلاب خارج شد. در سال ۱۹۳۸، یک رقیب به پیشگامی کلنل ریچارد گلین (Colonel Richard Glyn) و گروهی از دوستداران سگ به وجود آمد و کلاب بول تریر مینیاتوری تشکیل شد. استانداردهای این سگ مشابه بول تریر است، با این تفاوت که برای قد او محدودیت تعریف شده است. ظاهر کلی بول تریر: ساختاری قوی، عضلانی، متعادل و فعال که حس ذکاوت، دقت و اراده را منتقل می‌کند. ویژگی خاص این نژاد، سر رو به پایین و تخم‌مرغی شکل اوست. در اوایل سال 1800 (م)، هنگامی که جنگ سگ ها، قانونی و در حقیقت عامه پسند بود، پرورش دهندگان همیشه در جستجوی سگ هایی با سرسختی،تحمل پذیری و چالاکی بالا بودند. در اصل بول تریر به عنوان "بول اند تریر" (Bull and Terrier) شناخته شده بود، که از پیوند بولداگ با انگلیش تریر سفید(white English Terrier) که هم اکنون منقرض گردیده ، منتج شده است. جیمز هینک (James Hink) انگلیسی تنها سگ های سفید را پرورش داد و نام آنها را بول تریر نامید تا از بول اند تریر ها که شبیه استافوردشیر بول تریرها بودند، قابل تشخیص باشند. سگهای سفید هینک به عنوان شوالیه ی سفید معروف شده بودند. مشخص نشد که به درستی چه نژادهای دیگری در پرورش و شکل گیری بول تریر امروزی شرکت داشته اند؛ اما دالمیشن، پردیگرو د. بورگوس و گریهوند ممکن است در آن دخیل باشند. طولی نکشید که نژاد حاصله به عنوان بول تریر شناخته شد. هنگامی بول تریرهای تماماً سفید با استافورد شیر بول تریر پیوند خوردند، رنگ های گوناگونی از آنها پدیدار شد. امروزه، خوشبختانه جنگیدن هر نوع سگی با هم نامشروع و غیر قانونی است و این سگ ها تنها به عنوان همراه هستند.این سگ ها با سرهای بیضوی شکل خود به راحتی از نژادهای دیگر قابل تشخیص هستند و ظاهر و ویژگی های فردی شان، آنها را بسیار مورد پسند کرده است. بعدها نوع مینیاتوری آنرا جهت نگهداری آسان تر در میان مردم پرورش دادند.

• رنگ موها و نظافت

  در پوشش خارجی سفید خالص، لکه هایی بر روی سر قابل ملاحظه خواهد بود. در سگ های رنگی ترجیحاً به صورت گندمگون می باشند. وجود رنگدانه های پوستی نباید مورد توجه قرار گیرد. مراقبت در حمام کردن سگ به عنوان کثیف شدن و بریدن ناخن های آن وجود دارد. مانند هر حیوان خانگی ، بول تریر برای واکسیناسیون معمول و معاینه به دامپزشک برده شود. موهای کوتاه از مزیت های نژاد است، نیازی به کوتاهی مو ندارد. این باید سگ هفته ای یک بار با یک قلم مو تمیز شود تا گرد و غبار را برداشته و رشد زیرش را تحریک کند. گوش ها را میتوانید با یک سواپ یا پنبه تمیز کنیدم. در فصل سرد، بایستی با لباس پوشیده شوند.

• سلامتی

  به طور کلی هیچ سگی بی عیب و نقص نیست؛ بول تریر نیز از این قاعده مستثنی نیست. این نژاد نیز مانند سایر نژاد ها دارای بیماری های خاصی می باشند. حال به شرح برخی از بیماری های بول تریر می پردازیم:

  جرب (دمودکس): در واقع یک بیماری پوستی است و حالت ضعیف آن در توله سگ ها و حالت قوی آن در سگ های جوان روی می دهد. در نوع ضعیف باعث ریزش مو، ایجاد لکه های قرمز و پوسته پوسته شدن می شود که به راحتی برطرف می شود. و در نوع قوی تمام بدن را فرا می گیرد (جرب دمودکس) که باعث ایجاد عفونت و طاسی می شود. در واقع منشا آن یک جرب به نام دمودکس است که در فولیکول های موی سگ وجود دارد که به خودی خود بیماری نیست اما در صورت افزایش جمعیت بیماری زا میشود.

  آب مروارید: یک بیماری ارثی است که باعث تاری دید می شود. این بیماری پیشرفت زیادی دارد و امکان دارد در سه سالگی باعث کوری سگ شود. برای اینکه از این بیماری جلوگیری کنید می توانید از سگ خود یک آزمایش ژنتیک بگیرید تا از ژن هایی که مشکل دارند مطلع شوید. در بعضی از مواقع نیز می توان سگ را عمل کرد اما تا حدودی بهبودی حاصل می شود و این اختلال به طور کامل برطرف نمی شود.

  آلرژی پوستی (درماتیت آتوپیک): این بیماری باعث خارش، زخم شدن پوست و ریزش مو می شود. برای جلوگیری از این بیماری باید رژیم غذایی سگ به گونه ای باشد که روغن ماهی (امگا3) را شامل شود. علت آن وجود کک ها در سطح پوست می باشد که بیشتر اوقات باعث ایجاد عفونت نیز می شود.

  دیسپلازی آرنج: این بیماری بر اساس اختلال رشد استخوان در ناحیه آرنج ایجاد می شود. باعث می شود که مفاصل عملکرد درستی را نداشته باشند و در نهایت باعث لنگی پا و یا ایجاد آرترز در سگ می شود. دیسپلازی آرنج یک بیماری ارثی است. می توان از طریق دارو، جراحی و کنترل کردن وزن سگ تا حدودی جلوی آن را گرفت.

  هیدروکسی گلوتاریک اسیداوریک L-2: یک بیماری ارثی است که علائم آن تشنج، اختلال در یادگیری و ناهماهنگی در سگ می باشد. معمولا سگ هایی که در سنین پایین به آن مبتلا می شوند می میرند. متاسفانه درمان کاملی برای این بیماری وجود ندارد و علت آن نبود آنزیم برای شکستن ترکیب (هیدروکسی گلوتاریک اسیداوریک L-2) می باشد. که باعث جمع شدن این ترکیب در پلاسما و مایع نخاعی می شود.

  دیسپلازی مفصل ران: جز بیماری های ارثی است این بیماری باعث چسبندگی استخوان ها به یکدیگر می شود و به صورت درد در یک یا هر دو پای عقب خود را نشان می دهد. یکی از روش های مناسب برای تشخیص این بیماری انجام تصویربرداری و رادیولوژی است. در نتیجه اگر شما قصد خرید این سگ را دارید حتما از نداشتن بیماری در مادر توله مطلع شوید.

  دررفتگی کشکک: به عنوان یک مشکل شایع در سگ های کوچک شناخته می شود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که قسمت های مختلف کشکک که شامل درشت نی، پاتلا (کشکک) و استخوان ران است به درستی تشکیل نشده باشد. این بیماری سبب می شود که پا لنگ بزند و یا در حرکت طبیعی سگ اختلال ایجاد می کند. این اختلالات ممکن است در هنگام تولد ایجاد شود. البته سریعا نمایان نمی شود معمولا بعد از زایمان خود را نشان می دهد. این بیماری می تواند باعث اختلال های دیگر از جمله ورم مفصل و دژنراتیو شود. در رفتگی کشکک اگر خیلی شدید باشد حتما باید عمل شود.

• مراقبت

  بول تریرها به ورزش فراوانی نیاز دارند. یک نژاد پر انرژی که اگر به اندازه ی کافی ورزش نکند، ممکن است مجبور به تخلیه ی انرژی اش در راه هایی که چندان مطلوب نیست، بکند. مانند جویدن بیش از اندازه ی غذا،رفتارهای خود آزاری و حتی رفتارهای وسواس فکری- عملی به خاطر تمایلشان به بازیگوشی، آنها میتوانند بعضی اوقات برای دیگر سگ ها تهدید محسوب شوند که میتواند منجر به اعمال خشن شود. اگر اجازه ی جست و خیزکردن و دویدن به او داده شود باید اطمینان داشت که محیط محصور بوده و بول تریر شما بسیار خوب اجتماعی شده است. میانگین طول عمر بول تریر 10تا 12 سال است. جزء مهمترین آموزش های بول تریر اجتماعی کردن اوست. بول تریر برای اینکه احساس نکند که از طرف دیگران خطری او را تهدید میکند، باید از دوران تولگی انواع انسان ها ، دیگر سگ ها، دیگر حیوانات و محیط ها آشنا شود. بول تریر بسیار اجتماعی و معاشرتی و بسیار وفادار است، غرایز بول تریر، هم برای بازی کردن و هم برای محافظت کردن هستند که اینها همیشه یک ترکیب عالی نمیباشند.همچنین، آن یک سگ قوی است و به مربی ای نیاز دارد که اورا درک کرده و بتواند راهنمایی های درخور او را آموزش دهد. کسی که هنگام نیاز استوار بوده، ولی خشن نباشد. این مربی ممکن است برای آموزش بول تریر خیلی تلاش کند؛ اما در مقابل این تلاش نتایج خیلی خوبی به دست خواهد آورد. بول تریر سگی است که سازگاری با زندگی آپارتمانی را دارد ( به شرط این که در روز فعالیت کافی داشته باشد) اما پیشنهاد ما به شما این است که این نژاد را در یک خانه با حیاط بزرگ محصور شده نگهداری کنید.
• نکات ویژه

  بول تریرها در معاشرت با صاحبان خود رشد می کنند و باید در خانه و با خانواده انسانی خود زندگی کنند. آنها وقتی تنها بمانند برای مدت طولانی خوب عمل نمی کنند و در صورت خسته شدن تخریب خواهند کرد. بول تریرها برای آب و هوای سرد و مرطوب مناسب نیستند. بول تریر خود را با کت یا ژاکت در زمستان گرم نگه دارید. این سگها شرایط نگهداری بالایی ندارند، از نظر نظافت بسیار مناسب هستند. مسواک زدن هفتگی و پاک کردن گاه به گاه با پارچه مرطوب معمولاً تمام چیزی است که برای تمیز نگه داشتن آنها لازم است ، اگرچه باید در طی دوره های ریزش سالانه دوبار بیشتر شانه بزنید. بول تریر به 30 تا 60 دقیقه ورزش ، بازی و تحریک ذهنی روزانه نیاز دارند. مالکیت بول تریرها در برخی از شهرها ، ایالت ها و استانها محدود یا ممنوع است. قبل از دریافت قوانین محلی سگ خود تحقیق کنید. سگهای ممنوعه ممکن است توقیف و زندانی شوند. بول تریر با اراده است و آموزش آن دشوار است. او برای صاحبان سگ ترسو یا مبتدی توصیه نمی شود. بدون داشتن معاشرت و آموزش اولیه، بول تریرها می توانند نسبت به سگها ، حیوانات و افرادی که نمی شناسد پرخاشگر باشند. بول تریرها برای خانه هایی که کودکان خردسال دارند نامناسب است، اما آنها همبازی خستگی ناپذیر برای بچه های بزرگتر فعال هستند که به آنها نحوه تعامل با سگها آموزش داده شده است. هرگز یک بول تریر را از یک کارخانه توله سگ ، یک فروشگاه حیوانات خانگی یا یک پرورش دهنده نامعتبر خریداری نکنید که بهداشت یا ضمانت های بهداشتی را ارائه نمی دهد. به دنبال یک پرورش دهنده معتبر باشید که سگ های مولد خود را آزمایش کند تا مطمئن شوید که آنها از بیماری های ژنتیکی که ممکن است به توله سگها منتقل شود از روی صدا آزمایش کرده اند.

خصوصیات بول تریر: